ಬಿಂಬಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಬಿಂಬವ ಆ ಘಳಿಗೆಯ ವರೆಗೂ ,
ನನ್ನ ನೋಡಿ ಹೊರಬಂದಾಗ ಅಪಹಾಸ್ಯದ ನಗು......
ಗೋಚರಿಸುವ ಬಾಹ್ಯ ಅಂದಕೆ ಲೋಕದ ಪ್ರಶಂಸೆ ,
ಅಗೋಚರ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಹಿಂಸೆ ...
ನಾನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವುದಲ್ಲ ಈ ನನ್ನ ರೂಪ ,
ಇದ್ದಿರಬಹುದು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಏನೋ ಕೋಪ ....
ಯಾರು ಸಹಿಸುತಿಲ್ಲ ನನ್ನ ರೂಪವ ತಾಯಿಯ ಹೊರತು,
ಯಲ್ಲರೂ ನೋಯಿಸುತಿರುವರು ನನಗೂ ಮನಸ್ಸು ಇದೆ ಎನ್ನುವದ ಮರೆತು ....
ನಮಿಸುವೆ ಈ ವಿರೂಪ ಲೋಕಕೆ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬ,
ನನಗೆ ತೂರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬಿಂಬ.....
No comments:
Post a Comment